Μια
πράσινη θάλασσα λούζει από παντού την
Αγιάσο και τη δροσίζει ολοχρονίς με την
αστείρευτη αύρα της. Οι κάτοικοί της
όμως δεν αρκέστηκαν σ’ αυτό. Παρά την
ιδιαίτερα πυκνή δόμηση του χωριού και
την έλλειψη αυλών, φρόντισαν να φυτέψουν
αναρριχητικά φυτά και δέντρα στις
γειτονιές, στα καλντερίμια, στα
στενοσόκακα. Οι αγριοτριανταφυλλιές
γαντζώνονται στα ντουβάρια και
σκαρφαλώνουν ως τα κεραμίδια, στιγματίζοντας
με το άλικο χρώμα των λουλουδιών τους
το κάδρο. Μα πάνω απ’ όλα έφτιαξαν
τεράστιες φρίτζες, που γεφυρώνουν τους
δρόμους γύρω από τον αφαλό της, την
εκκλησιά της Παναγιάς, και προσφέρουν
παχύ ίσκιο στους θαμώνες των μαγαζιών.
Οι πυρωμένες ηλιαχτίδες και ο αποπνικτικός
κάματος δεν φτάνουν κάτω από τις
θεριεμένες πασχαλιές και τα βαθύσκιωτα
πεντάφυλλα. Κι έτσι μπορείς να απολαύσεις
έναν καλοψημένο καφέ στη χόβολη, ένα
μυρωδάτο αφέψημα, ένα γλυκό του κουταλιού,
ένα ουζάκι με λαχταριστά ντόπια μεζεδάκια
και ν’ αγαλλιάσει η ψυχή σου. Ευλογημένος
τόπος…
κείμενο - φωτογραφίες κύριου Παναγιώτη Κουτσκουδή
