0 Θ’ ανέβω και θα τραγουδήσω στο πιο ψηλότερο βουνό...

Η διαδρομή από το Καγιάνι προς το Πετροβούνι, ακολουθώντας τον υφιστάμενο αγροτικό δρόμο, διαβάινει από τη δροσόλουστη περιοχή Λαξ και ανταμώνει το όριο των διοικητικών περιφερειών Αγιάσου – Γέρας – Πλωμαρίου. Στη Λαξ αφθονούν τα πηγαία νερά και γι’ αυτό κάνουν τη δειλή εμφάνισή τους τα πλατάνια. Η κοινόχρηστη βρύση του Κυνηγετικού Συλλόγου Αγιάσου, εις μνήμην Μιχαήλ και Σουλτάνας Τζανετή, αναβλύζει το παγωμένο νάμα της παρακείμενης πηγής χειμώνα καλοκαίρι και σβήνει τον κάματο. Οι καστανιές θεριεύουν και σχηματίζουν βαθύσκιωτες φυσικές στοές, που κάνουν το περπάτημα πιο ευχάριστο. Από τα αριστερά σου το δάσος κατηφορίζει ως τον Κόλπο της Γέρας, που ξαπλώνει νωχελικά το υδάτινο κορμί του ανάμεσα στις στοργικές αγκάλες της Αμαλής και του ορεινού όγκου Ολύμπου. Από την κορυφή του Πετρένιου Στύλου η θέα είναι μαγευτική, αφού η ματιά πλανιέται σ’ όλη τη νοτιοανατολική Λέσβο και φτάνει απέναντι ως τις μικρασιατικές οροσειρές, που αχνοφαίνονται στον ορίζοντα. Τα γραφικά χωριά της Γέρας πνιγμένα μες στο πράσινο, το δαντελένιο στόμιο του Κόλπου της, το μπλε του πελάγου που σμίγει με το γαλάζιο του ουρανού… όλα συνθέτουν έναν ύμνο στη Μητέρα Φύση. Πάνω στο ανεμοδαρμένο οροπέδιο, το κατάσπαρτο από ασβεστολιθικές πέτρες, τα αραιά πεύκα δεν μπορούν να ψηλώσουν το μπόι τους, αφού γέρνουν – λες και υποκλίνονται ραγιάδικα – από το λυσσασμένο βοριά που σαρώνει τα πάντα. Οι κορμοί τους σκύβουν προς το νοτιά και αναπτύσσονται σχεδόν παράλληλα προς το βραχώδες έδαφος. Τα κλωνιά τους φαντάζουν με μακριά γυναικεία μαλλιά, που ανεμίζουν στο μαστίγωμα του δαιμονισμένου αγέρα.
Το καλοκαίρι όλους μάς τραβά κοντά της η πλανεύτρα θάλασσα. Κι εμείς οι ορεσίβιοι σαγηνευόμαστε από τα κάλλη της, αλλά δεν απαρνιόμαστε τη μεγάλη μας αγάπη, το βουνό. Γι’ αυτό με κάθε ευκαιρία σπεύδουμε να γοητευτούμε από τα ανίκητα θέλγητρά της! Η σημερινή ανάρτηση συμπληρώνεται με φωτογραφίες προηγούμενων εξορμήσεων σε Πόλες – Φολίδι, με την Αγγέλα και τον Άκη, και στο Μπιζάνι με το Βασίλη, για να ξεστολίσουμε μια δαμασκηνιά, μιας και οι παραγινωμένες μούσκλες φτιάχνουν εξαίρετη μαρμελάδα!

Ανεμοδαρμένα ύψη!!

Άποψη του χωριού με το Καστέλι

Αχνοφαίνεται ο Κόλπος της Γέρας

Η Αγιάσος στην αγκαλιά του Ολύμπου
(από την Ελβετία)

Η ανθρώπινη πινελιά συμπληρώνει
τον εξαίρετο καμβά της φύσης 

Η κοινόχρηστη βρύση του Κυνηγετικού Συλλόγου Αγιάσου στη Λαξ
αναβλύζει το πιο κρύο νερό σ' όλο τον ορεινό όγκο Ολύμπου!

Η πατουμένη φιδοσέρνεται μέσα στο καστανόδασος

Η πρασινάδα βύζαξε πάνω στη ξερολιθιά

Κόντρα στο δεληβοριά!

Μια αγροικία λουπασμένη μες στο πράσινο

Ξέφυγε από το κοπάδι

Ο πευκόφυτος όγκος της Καλαθούς από τη Λαξ

Όσο κι αν θέλει, δεν μπορεί να ψηλώσει!

Πηχτό πράσινο κουκουλώνει τα πάντα!

Τα ξερά καστανόφυλλλα στρώνουν χαλί στο μονοπάτι

Το μοναδικό στόμιο του Κόλπου

Το μονοπάτι απ' τις Πόλες κατηφορίζει στο Φολίδι

κείμενο - φωτογραφίες κύριου Παναγιώτη Κουτσκουδή